Vestmanna
Voorbij deze twee oude dorpen ligt Vestmanna, bekend vanwege de boottochten langs de ‘sky-high’ vogelkliffen die aan de kust te vinden zijn. Hoewel je bovenop de steile kliffen van Vestmanna, op ongeveer 600 meter boven zeeniveau kunt staan en uitkijkt over eilanden Vágar en Mykines, is er geen uitzicht zo prachtig en indrukwekkend als die van de vogelkliffen van onderaf. Je vaart langs de ruige kustlijn en verkent verschillende grotten die hier te vinden zijn om zo totale duisternis en stilte te ervaren. Een leuk extraatje in het centrum van Vestmanna is het Saga museum, te vinden in het toeristeninformatiecentrum. Het museum is gemaakt door verschillende Færøerse kunsteaars.

In vergelijking met de steile noordwestkust van Streymoy is het oostelijke deel van het eiland idyllischer. De smalle ‘straat’ tussen Streymoy en Eysturoy lijkt haast op een riviervallei en langs de kust vind je de vredige dorpjes Kollafjørdur, Hísvík en Hvalvík. Kollafjørdur, één van de grotere steden in de Færøer, heeft zijn woningen uitgesmeerd langs de kustlijn en is vernoemd naar de fjord en omringd door de hoge bergen. Eén daarvan is de majestueuze Skælingsfjall wat vroeger de hoogste berg in de Færøer genoemd werd.

In Hvalvík is de oudste, houten, zwarte kerk te vinden. Vanuit Hvalvík leidt de weg naar de vallei van Saksun. Deze pittoreske en min of meer vlakke weg is een walhalla voor fietsers. Saksun is een beetje weggestopt aan het einde van de weg en na elke bocht word je weer verrast met een nieuw en verrassend mooi uitzicht. De oude boerderij, Dúvugardar, is nu een Nationaal erfgoed museum en geeft je een intiem kijkje in het landelijke leven in de dorpen op de Faroer.

Eén van de grootste highlights in dit noordelijke deel van het eiland is Fossá, de hoogste waterval van de eilandengroep gelegen tussen Hvalvík en Haldarsvík. Het water vloeit in de rivier die 140 meter langs rotsachtige grond richting de zee voert. Vanuit de berg zijn er verschillende kleine zijstroompjes die de rivier voeden, al het water is afkomstig van het meer bovenop de berg.

Kirkjubøur
Tijdens de middeleeuwen van Kirkjubøur (spreek uit: Tjitjubeur) het kerkelijke en culturele centrum van de Færøer. Vandaag de dag vind je hier de imposante ruïne van de kathedraal van Sint Magnus. De bouw van de kathedraal is vermoedelijk begonnen in de late dertiende eeuw, de stijl van het gebouw dateert uit de beste periode van gotische architectuur, wijzend op het West-Noorse kerkgebouw uit die tijd. Volgens de verhalen is het nooit afgemaakt, maar recent onderzoek heeft aangetoond dat het minimaal een dak heeft gehad. Een grote lawine in 1772 beschadigde de kathedraal ernstig en verpletterde het gebouw.

Een afgebrokkelde muur en een hoop stenen is alles wat is overgebleven van een andere, kleinere kerk. Het overgrote deel van dit gebouw is weggespoeld door de zee. De bestaande parochiekerk die je op dezelfde locatie vindt is de enige nog in gebruik zijnde middeleeuwse kerk. Er wordt gedacht dat deze zelfs nog ouder is dan de kathedraal en is toegewijd aan de Maagd Maria en St. Olav. De kerk was omgeven door een kerkhof, maar omdat veel van het land tussen Kirkjubøur en het eilandje Kirkjubøhólmur door de zee is geërodeerd, staat het nu direct aan de rand van het water.

De bekende boerderij Roykstovan, die op de stenen kelder van een deel van het paleis van de bisschop staat, is al eeuwenlang huis van boeren in Kirkjubøur en wordt al 17 generaties door dezelfde Faeröerse familie bewoond. Het is bedekt met een turfdak en het is een groot gebouw gemaakt van hout dat naar verluidt 700 jaar geleden helemaal uit Noorwegen is komen aanspoelen. Het interieur van de boerderij weerspiegelt de levensstijl van vroeger.

De begane grond was het eet- en slaapgedeelte en het centrale activiteitengedeelte met onder andere spinnenwielen. Het is vaak mogelijk binnen een kijkje te nemen om in je op te nemen hoe er vroeger (en nog steeds) geleefd werd.

Om naar Kirkjubøur te gaan, kun je de bus nemen of wandelen vanuit Tórshavn. Als je begint vanaf het kruispunt tussen Landavegur en Velbastaðvegur in Havnardalur, gaat er een brug over Sandá en vanaf daar is het gemakkelijk om het pad en de eerste steenhoop te vinden. Dit pad is goed gemarkeerd met veel steenhopen die opvallen in het terrein. De wandeling duurt ongeveer twee uur en je hebt de mooiste uitzichten op de eilanden in het westen: Sandoy, Hestur, Koltur en Vágar.

Nolsoy
Het eiland Nólsoy ligt als een gigantische stormstopper voor Tórshavn waardoor de stad beschermt wordt tegen oostelijke stormen. Het is daarom niet verwonderlijk dat het hoort bij de gemeente Tórshavn. Je kunt je alleen afvragen waarom je deel zou willen uitmaken van de ‘drukke stad’? Dankzij de fjord tussen beiden heeft Nólsoy de perfecte hoeveelheid afstand van de stad en ligt het dichtbij genoeg voor een dagbezoekje, het is namelijk slechts 20 minuten varen. Het is dan ook niet zo gek dat er steeds meer mensen een bezoek brengen aan het eiland om te genieten van de rust en het contrast tussen Nólsoy en de stad Tórshavn. Waar Nólsoy voornamelijk om bekend staat is s’ werelds grootste kolonie aan stormvogels, een kleine vogel die alleen ’s nachts vliegt.

Je kunt uiteraard prachtig wandelen op het eiland, waaronder naar de vuurtoren op het zuidelijkste puntje. Het bijzondere aan de vuurtoren is de constructie van gehouwen steen in combinatie met zijn lens, die één van ’s werelds grootste is. De toren is bijna 3 meter hoog en weegt vier ton. Andere wandeltochten brengen je naar de ruïnes en bron van de prinses in Korndalur. Volgende de verhalen woonde de prinses bij haar geliefde nadat ze gedwongen was te vluchten vanwege de afkeuring van haar vader, de Schotse koning. Een naam die onlosmakelijk verbonden is met Nólsoy is Ove Joensen. Een lokale inwoner die als eerste de 900 zeemijlen vanuit de Faroer naar Kopenhagen roeide. Zijn boot, de Diana Victoria, is de tien in de kelder van het toeristeninformatiecentrum, wat tijdens de zomermaanden geopend is.

Hestur en Holtur
Aan de westelijke zijde van Streymoy vind je eilanden Hestur en Holtur. Hestur is een land, smal en steil eiland met een klein dorp in het centrum. Hestur betekent paard, en vanuit een bepaalde hoek lijkt het eiland in feite ook wel op een rustend paard. Er zijn twee paden omhoog het eiland op, 1 steile variant, die vanuit het dorp recht omhoog loopt en een ietwat comfortabeler en hellend pad vanuit het zuiden. Eenmaal boven heb je zicht op de dramatische Álvagjógv, de ‘kloof van de elf’ en op de steile kliffen met duizenden nestelende zeevogels. Onder deze vogelkliffen zijn grotten verborgen, waar in de zomermaanden boottochten naar georganiseerd worden. Vanuit Tórshavn varen ze naar de westkust van Hestur en als het weer het toelaat vaart de gids een grot in en laat de akoestiek horen door ‘een keeltje’ op te zetten. Grotconcerten zijn ‘normaal’ op de Færøer en het is een unieke manier om de natuur in combinatie met fantastische muziek te ervaren.

Het kleinere eiland Koltur lijkt Hestur te volgen als een veulen zijn moeder volgt, en het is mogelijk dat de naam van het eiland een verband heeft met Engelse woord ‘colt’ (jonge hengst). Het eiland wordt gedomineerd door de steile berg Kolturshamar die tot 477 meter boven de zee uitsteekt. Er is slechts 1 boerderij op Koltur en er is geen regelmatige verbinding met het eiland. Als je geluk hebt maak je in de zomermaanden kans op een bezoek aan dit eiland. Anders moet je het doen met boottochten langs de prachtige kustlijnen. Historisch gezien is Koltur een unieke plek, je vindt namelijk nergens anders op de Færøer zo’n gecultiveerd en ongerept landschap. Van kust tot berg, het is niet te evenaren. Na de restauratie van de oude gebouwen die horen bij de verlaten nederzetting Heimi í Húsi is Koltur zeker een bezoek waard, áls je de kans krijgt.