Omdat de weergoden de scepter zwaaien, is het wijs deze dagtour zo vroeg mogelijk in je reis te plannen, zodat je hem bij annulering nog een keer over kunt doen. Je kunt het eiland zowel per ferry als helikopter bereiken, hoewel de ferry de meest gebruikte manier van vervoer is.

Eén van de populairste dingen om te doen op het eiland is de wandeling van ca. 4 uur op Mykineshólm naar de vuurtoren. Tegenwoordig mag dit niet meer zelfstandig om de natuur niet aan te tasten en de vogels niet teveel te storen. Er zijn verschillende tours te boeken waarbij een gids je meeneemt, een grote voordeel hiervan is dat je hierdoor meer informatie zult ontvangen dan wanneer je zelfstandig zou gaan wandelen. Daarnaast trap je niet (per ongeluk) de nesten kapot. De gids is meestal een lokale, of zelfs iemand die woonachtig is op Mýkines.

Naast de grote hoeveelheid vogels waar mensen Mýkines voor bezoeken, is het een eiland vol schoonheid en drama. Je kunt op het eiland overnachten in een B&B zodat je naast wandelen en vogelspotten ook andere elementen van het eiland kunt ervaren. Volgens de folklore had Mýkines in de oudheid een bos. Destijds behoorden de Faeröer tot Noorwegen en dus eiste de koning van Noorwegen belasting van het volk. Eén van deze belastingen was een bosbelasting. In een poging om onder deze belasting uit te komen, logen de mensen van Mýkines tegen de koning en vertelden hem dat er geen bos was. ’s Nachts veranderde het bos in steen en vandaag de dag kun je de 55 meter hoge basalt kolommen van Korkadalur bewonderen aan de noordkant van het eiland.

De vuurtoren op Mýkines werd gebouwd in 1909. Naast de hulp in navigatie voor de schepen werd het ook een weerstation waarin temperaturen en windsnelheden gemeten werden. Daarnaast had de vuurtorenwachter ook de taak het noorderlicht te observeren voor de Universiteit van Kopenhagen. Naast de vuurtoren werd het huis voor de vuurtorenwachter gebouwd en rond 1930 werden er nog twee huizen gebouwd. Er ontstond een gemeenschap van ca. 25 mensen en er werden zelfs kinderen op het eilandje geboren. In de winter werden de kinderen thuis geschoold, maar in de zomer wandelden ze naar het dorp om daar naar school te gaan. In het land rondom de huizen werden koeien en kippen gehouden. Tegenwoordig is er nog maar één huis op het eilandje en omdat de vuurtoren tegenwoordig geautomatiseerd is, is het werk als vuurtorenwachter in Mýkineshólmur overbodig geworden.