Kalsoy
Het is niet onmogelijk, want vanuit Klaksvik, gelegen op eiland Bordoy vaart de oude postboot nog dagelijks naar het eiland Kalsoy. Dit doen ze niet alleen voor toeristen, maar ook voor daadwerkelijk: de post maar ook schoolgaande kinderen en andere bezoekers tussen het smalle eiland en hoofdeiland Bordoy. Tegenwoordig vaart er ook een grotere ferry waar 17 auto’s op passen, maar we adviseren je even terug in de tijd te stappen en de kleine ferry te nemen. Eenmaal aan land kan je met de bus van Húsar naar Trøllanes, onderweg zijn er vier donkere en smalle tunnels te trotseren. Ook op Kalsoy is het verschil in landschap dramatisch, het smalle eiland is aan de westkust voorzien van dramatisch steile kustlijnen terwijl aan de oostkust de kneuterige kustdorpjes te vinden zijn.

Kalsoy heeft vele legendes. De bekendste is de legende over de zeehondenvrouw ‘Kópakonan’ die gevangengenomen werd en vervolgend werd gedwongen om te trouwen en een gezin te stichten met een boerenzoon uit Mikladalur. Ze verlangde echter naar de zee en toen op een dag de boerenzoon uit vissen was, vond ze sleutel van de kast waar haar zeehondenhuid verborgen was voor haar door haar man. Eenmaal terug in haar natuurlijke element keerde ze voorgoed terug naar de zee. In Mikladalur vind je een prachtig standbeeld van deze zeehondenvrouw.

Svínoy & Fugloy
De oude ferry, Ritan, is vernoemd naar de vogel met de Latijnse naam Rossa Trydactyla. De ferry is trouw aan zijn route vanaf Hvannasund, gelegen tussen Bordoy en Vidoy naar de meest oostelijk gelegen eilanden Svinoy en Fugloy. De vaart is misschien wel te bestempelen als één van de meest magnifieke van de Faroer eilanden. Onderweg zie je tientallen zeevogels die druk doende zijn voedsel naar hun jongen te brengen. Houd je ogen goed open om te kunnen zien dat de Papegaaiduiker tot wel 20 visjes per keer in zijn snavel mee kan nemen. Hoe ze het voor elkaar krijgen een extra visje op te duiken, zonder de rest te verliezen is ware kunst.

Eenmaal op Fugloy snap je wel hoe dit eiland aan zijn naam komt; vogeleiland. Iets lastiger te bedenken is Svinoy, want er zijn geen zwijnen of varkens op de Faroer tegenwoordig. Vroeger waren die er echter wél! De legende zegt dat Svinoy ooit een drijvend eiland was, wat langzaam van de rest afdreef en niet ‘gerepareerd’ werd. Tot een vrouw uit Vidareidi een aantal sleutels aan de staart van een zeug vastmaakte en die naar het eiland liet zwemmen. Het eiland werd dus gerepareerd, vastgezet met de ijzeren sleutels.

Vidoy, Kunoy & Bordoy
Vanuit Klaksvik is het mogelijk met de bus naar Vidareidi af te reizen, gelegen op eiland Vidoy. Hier vind je een pastorie, wat één van de mooiste huizen op de Færøer is. De vrouw des huizes is beroemd geworden dankzij haar hoofdrol in de beroemde roman ‘Barbara’ van Jørgen-Frantz Jacobsen. Vanuit het dorp kun je een wandeling maken naar het meest noordelijke punt van de Faroer, Enniberg. Het is ook mogelijk de bus vanuit Klaksvik naar het eiland Kunoy te nemen. Het dorp aan de westkant van het eiland staat bekend om zijn prachtige locatie met uitzicht op het westen en in het noorden op Kalsoy. De zonsondergang op een goede zomeravond is hier adembenemend.

Hoe overweldigend en indrukwekkend de landschappen op de eilanden zijn, alles begint en eindigt in Klaksvik, min of meer het centrum van de noordelijke eilanden op Bordoy. Klaksvik werd een onafhankelijke gemeente in 1908, omdat de stad in een goed beschermde baai ligt werd het gebruikt als winterligplaats voor zeeschepen en verhuisden dus veel schippers en hun gezinnen naar Klaksvik. De stad ontwikkelde zich daardoor als belangrijkste vissershaven op de eilandengroep. In de stad vind je de Christelijke kerk, die misschien wel één van de meeste interessante kerken op de Færøer is. Het werd ontworpen door de Deense architect Peter Koch en is de eerste grote kerk in Scandinavië die in de oude Scandinavische stijl is gebouwd.

In 2006 is een subzeetunnel gebouwd tussen Leirvik, op Eysturoy en Klaksvik, waardoor de noordelijke eilanden per auto makkelijk te bereiken zijn.